Faroer

Eigenlijk had ik dit vorige week dinsdag al geschreven, maar ben sindsdien niet meer in de buurt van internet geweest, dus nu krijgen jullie 'oud nieuws' ;) Foto's en een vervolgverhaal komen later!

Zo, na een half jaar niets geschreven te hebben, lijkt het me wel weer eens tijd voor een berichtje ;) Na meer dan een maand vakantie te hebben gehouden in Nederland, was het afgelopen week weer tijd om terug te gaan naar Denemarken. Daar ben ik maar een paar dagen geweest, want zaterdag ben ik vertrokken naar de Færøer-eilanden. Voor degenen die niet helemaal zeker weten waar ze dat zouden moeten zoeken op de kaart: in de Atlantische Oceaan, tussen Schotland en IJsland zie je – als je een goede kaart hebt tenminste – een paar stipjes. Daar zit ik nu :D Voor mensen met een iets gedetailleerdere kaart ben ik nu in Tórshavn, de hoofdstad.

Het land bestaat uit 18 eilanden met een totale oppervlakte van 1400 km2. Eigenlijk zijn het een paar bergtoppen die boven de oceaan uitsteken. Je kunt op de meeste plekken dus de zee zien (volgens de toeristbrochure is de zee nooit verder dan 5 km weg). Het weer is erg veranderlijk: het ene moment schijnt de zon en twee uur later is het erg mistig, maar meestal is het bewolkt. Dit verschilt ook nog weer van plaats tot plaats. Het schijnt dat het hier in Tórshavn het vaaktst mistig is en dat het dan in een andere plaats een paar kilometer verderop wel mooi weer kan zijn. Het wordt het nooit echt warm (zomers gemiddeld 11 graden), maar ook nooit echt koud (’s winters gemiddeld 3 graden).

Zaterdagochtend was het dan eigenlijk zover: ik zou voor de eerste keer gaan vliegen! Veel zenuwachtiger dan nodig (natuurlijk) zat ik om kwart over negen in het vliegtuig (voor de vliegtuigspotters onder ons: sorry, ik heb echt geen idee wat voor vliegtuig… ’n kleintje ;)) en veertig minuten later stond ik in Kopenhagen. Daar had ik de tijd om lekker rond te kijken in de tax-free winkels en me €10 af te laten troggelen voor een broodje (lekker goedkoop, zo’n tax-free zone :S). Daarna was het tijd voor het tweede deel van de reis: een vlucht van twee uur naar Vágar, het vliegveld op de Færøer (deze keer een iets groter vliegtuig, maar nog steeds klein ;)). Deze keer had ik geluk en kon ik bij het raampje zitten en daardoor een groot deel van Denemarken zien en bij het landen een stukje van de Færøer. Ondanks alle waarschuwingen voor en verschrikkelijke verhalen over onaangename vluchten (met veel turbulentie) en een weersvoorspelling met onweer, heb ik nergens last van gehad. Enne… vliegen, da’s eigenlijk best leuk ;)

Op het vliegveld kwamen Unnar (die ik na twee maanden eindelijk weer zag – toch ook wel fijn :D) en Jórun (zijn zus) me ophalen. Het eerste wat me opviel aan het landschap: er zijn geen bomen! Ook geen struiken trouwens, alleen gras… Hoewel dat misschien wel heel kaal en saai klinkt, is het hier erg mooi :D Via de toeristische route zijn we terug gereden naar Tórshavn. Daar heeft Unnar de afgelopen twee maanden in het ziekenhuis gewerkt. Hij woont op een kamer van het ziekenhuis op een gang waar meer Denen wonen. Het gebouw ziet er echt heel erg vervallen uit, zowel van buiten als van binnen. Op de gang staat geen gewone brandblusser, maar zo’n ouderwetse emmer met een pomp erop en een slang eraan… :S De verf valt van de muren en het ruikt erg vochtig (je waant je enigszins in een of ander oostblok hotel ;)) Het ziekenhuis zelf ziet er van buiten ook zo uit, maar ik heb me laten vertellen dat het van binnen beter is.

De andere huizen in de stad zien er heel anders uit dan in Nederland: er is vrijwel geen hoogbouw of rijtjeshuizen: elke familie woont in z’n eigen huis (wat wonen hier natuurlijk wel erg duur maakt). De huizen zijn (bijna allemaal) van hout en geschilderd in allerlei kleuren, wat een heel vrolijk geheel geeft. De traditionele huizen zijn zwart en hebben gras op het dak in plaats van dakpannen (een beetje á la plaggehut) en de modernste huizen zien eruit als een voetbal (maar dan wel weer met gras op het dak) (hier heb ik nu nog geen foto van, maar dat komt!).

Wat het leven hier ook erg duur maakt, is het feit dat alles hierheen vervoerd moet worden (behalve vis, wol, schapenvlees en enkele andere levensmiddelen). Dus wat ik in Denemarken al duur vond is per boot hierheen vervoerd en daardoor nog duurder geworden! Een paar voorbeeldjes uit de supermarkt: een liter melk voor €1,30, een deoroller voor €5, een pot chocopasta: € 5-7, €0,70 voor één appel, bijna € 2 voor een kuipje boter en de topper: €10 voor een klein bosje bloemen (gewoon zo’n zielig supermarktbosje)! :S Geen wonder dat de mensen hier zoveel meer verdienen dan in Nl/Dk…
Naast de ontdekkingstocht in de supermarkt, heb ik natuurlijk een uitgebreide rondleiding gekregen door Tórshavn. Natuurlijk naar de haven, dé ontmoetingsplek: als je je verveelt, ga je naar de haven, want daar gebeurt altijd wel wat en zo niet, dan zijn daar andere mensen die ook niets te doen hebben en daarom naar de haven toegekomen zijn. Naar Skansin, de schans, een oud verdedigingswerk met kanonnen uit 1790 en uit WOII, toen de Færøer bezet waren door de Engelsen. Naar Tinganes, waar het parlement en de administratie van het land zit. In tegenstelling tot de meeste andere landen zijn dit geen paleizen, maar rode houten gebouwen met gras op het dak ;) En tot slot naar een oude wijk, met smalle straatjes en kleine huisjes, waar gewoon mensen wonen, zelfs al zijn ze kleiner dan de meeste vakantiehuisjes.

Gisteren zijn we naar Vestmannabjørgini geweest, de Vestmannabergen. Daar hebben we een rondvaart van meer dan twee uur gemaakt ”langs klippen vol vogels en door grotten” (citaat uit de folder). Helaas waren de meeste vogels al weer gevlogen (de soort die daar zit vertrekt in juli alweer van de Færøer) en kwamen we maar door een grotje… Maar ondanks dat, was het echt een supermooie tocht! Omdat er maar weinig mensen waren die mee wilden (het regende) gingen we met een veel kleinere boot dan normaal en dus zaten we buiten op een oud vissersbootje in plaats van binnen in een veel modernere boot. Iets wat onze medereizigers, een groepje Duitsers, niet echt aanstond, maar waar wij heel blij mee waren :D We voeren dicht langs bergen die 300 tot 500 meter boven het water uitstaken, met steile hellingen waarop schapen liepen te grazen. De gids vertelde dat die in het voorjaar naar boven worden gedragen en in het najaar weer gevangen worden en naar beneden worden gedragen. Het gras schijnt daar namelijk van veel betere kwaliteit te zijn. Ik vroeg me serieus af of dat verschil in gras (hoe groot kan zo’n verschil zijn? het zijn tenslotte allemaal bergeilanden in zee) al dat werk waard kon zijn: op de elke helling grazen zo’n 20 schapen en er is een man per schaap nodig om ze naar boven en weer naar beneden te krijgen. En dat is dan niet gewoon naar boven wandelen over een paadje, nee er moet geklommen worden! Met behulp van een touw bijna recht omhoog over een steile wand :S (en dan dus met een schaap onder de arm, of op de rug… geen idee hoe ze dat doen ;)) Wacht maar tot je de foto’s ziet, dan ben je het waarschijnlijk wel met me eens ;) Een andere geliefde (en winstgevende) activiteit is het verzamelen van eieren, waarbij natuurlijk weer erg veel geklommen moet worden en vroeger ook het vangen van vogels, maar dit is verboden sinds de populatie wel erg veel gekrompen is ;) Onderweg kwamen we langs een gehucht (als je het al een gehucht kunt noemen) dat bestond uit vier huizen! Er liep niet eens een weg naartoe!

De komende paar dagen moet Unnar overdag werken en ’s nachts beschikbaar zijn, dus kunnen we niet te ver weg, maar zaterdag t/m woensdag is hij vrij en gaan we rondreizen. We hebben al een deel van de tocht gepland, maar moeten nu eerst de VVV plunderen om te zien waar we verder heen willen. We willen in ieder geval een wandeltocht naar de Slættarratindur maken, de hoogste berg op de Færøer, vanaf waar je bij goed weer (maar tja, die kans is hier niet zo groot) de hele Færøer kunt overzien en de kust van Stóra Dimun (een eiland) beklimmen. Maar daarover later meer!

Groetjes vanaf de schapeneilanden :D